Χοσσάμ Σαμπάτ: «Μην σταματήσετε να μιλάτε για τη Γάζα»

 

Ο Ντ. Τραμπ με την νίκη του στις προεδρικές εκλογές των Η.Π.Α επιφέρει πλανητικούς τριγμούς Ο νέος πρόεδρος  των Η.Π.Α  σφραγίζει «θριαμβευτικά» μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, με τα δύο κυρίαρχα δόγματα που αποτυπώνουν υπό την ηγεσία του τη διεθνή υπόσταση των Η.Π.Α: «Πρώτα η Αμερική» και «επιβολή της ειρήνης μέσω της ισχύος». Καθίσταται προφανές ότι η διάρθρωση της διεθνούς κοινότητας, η νομική της φαρέτρα που οικοδομήθηκε στις στάχτες της γκρεμισμένης Ευρώπης μετά την απελευθέρωση από το ναζιστικό ζυγό, έχει υποστεί βαρύτατο πλήγμα. Η επιθετική ρητορική του για το Κανάλι του Παναμά, τον Καναδά και τη Γάζα, όπως επίσης και ο πόλεμος των δασμών, αναδεικνύει ότι ο νόμος της ισχύος(γεωπολιτικής/γεωοικονομικής) απειλεί κυρίαρχα κράτη που αγωνίζονται για την εθνική τους ανεξαρτησία, ενάντια στη δορυφοριοποίηση τους και την προσάρτηση των εδαφών τους, όπως και λαούς που μάχονται για την αυτοδιάθεση τους.

«Πρώτα η Αμερική»- «Deutschland über Alles»

Με αφορμή τη δεύτερη θητεία του Ντ. Τραμπ και την εξαγγελία του δόγματος «Πρώτα η Αμερική» που μας επαναφέρει στη μνήμη το ανατριχιαστικό σύνθημα «Deutschland über Alles» της ναζιστικής Γερμανίας και ταυτόχρονα επιφέρει  την κατάλυση του Διεθνούς Δικαίου και τη συντριβή της διεθνούς έννομης τάξης, παραθέτουμε απόσπασμα από το άρθρο του ακαδημαϊκού Πιέρ Μαρίε Ντουπουί( Pierre Marie Dupuy) στην Ευρωπαϊκή Εφημερίδα Διεθνούς Δικαίου που έχει ως τίτλο: «To Διεθνές Δίκαιο ως κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας»:

«Μετά την κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ ποιος μπορεί να ανακαλύψει στην ιστορία των Διεθνών Σχέσεων ένα προηγούμενο τέτοιου μεγέθους;  Ακόμα και όταν τα κράτη, συμπεριλαμβανωμένων των Η.Π.Α, παραβίασαν πρόνοιες και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, πάντα προσπαθούσαν να καλυφτούν με νομικά επιχειρήματα, για να αποδείξουν, το λιγότερο, ότι σκόπευαν να ενεργήσουν εντός του πλαισίου της διεθνούς δικαιικής τάξης.

Ερχόμενοι αντιμέτωποι με το εγχείρημα της καταστροφής των θεμελίων του Διεθνούς Δικαίου πολλοί αναμφίβολα θα σκεφτούν την ερώτηση του Κικέρωνα στον Κατιλίνα: «Μέχρι πότε θα καταχράσαι την υπομονή μας»;

Θα επιτρέψουμε σε αυτόν το βίαιο πρόεδρο να αγνοεί σκόπιμα στις ενέργειες του το γεγονός, ότι υπάρχει μια διεθνής έννομη τάξη με τους συμβατικούς και εθιμικούς της κανόνες, τις διαδικασίες και τα θεσμικά της όργανα και καταρχάς τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών που εδράζεται σε έναν Χάρτη; Έως πότε θα αγνοεί ότι αυτός ο Χάρτης περιλαμβάνει θεμελιώδεις αρχές που συμπεριλαμβάνουν την αρχή της κυρίαρχης ισότητας των Κρατών, την ειρηνική συνύπαρξη, το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση, την υποχρέωση να γίνονται σεβαστές θεμελιώδεις ελευθερίες  και να μην χρησιμοποιείται βία;[…].».

Η εποχή του Μακαρθισμού ξαναζωντανεύει

Και εντός της χώρας ο Τραμπ υλοποιεί την προεκλογική του υπόσχεση: επιδίδεται σε ανθρωποκυνηγητό εναντίον των μεταναστών αλλά και των φοιτητών του αντιπολεμικού κινήματος που δεν διαθέτουν την αμερικανική υπηκοότητα. Όσον αφορά την πρώτη κατηγορία, απελαύνονται σε όμορες χώρες, κυρίως στο Μεξικό,  ενώ οι «επικίνδυνοι» μετανάστες θα οδηγηθούν στο κολαστήριο του Γκουαντανάμο. Οι προβλεπόμενες διαδικασίες που προβλέπονται από το Σύνταγμα, πιο συγκεκριμένα η ρήτρα διεξαγωγής δίκαιης δίκης που προβλέπεται στην 5^η τροποποίηση, δεν τηρούνται, καθώς η κυβέρνηση Τραμπ ενεργοποίησε το «Νόμο περί Αλλοδαπών Εχθρών», που θεσπίστηκε το 1798, προκειμένου να εφαρμόσει το σχέδιο μαζικής απέλασης μεταναστών . Eίναι μια από τις 4 νομολογίες που εντάσσεται στο «Νόμο περί Αλλοδαπών και Εξέγερσης» και δίνει τη δυνατότητα στις δυνάμεις ασφαλείας να προβούν σε συλλήψεις και σε μαζικές απελάσεις μεταναστών με συνοπτικές διαδικασίες.

Όσον αφορά το φοιτητικό κίνημα που μάχεται ενάντια στη γενοκτονία/εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού, έχουν ήδη αρχίσει οι διώξεις, αναβιώνοντας τη σκοτεινή περίοδο του Μακαρθισμού. Φοιτητές συλλαμβάνονται από μασκοφόρους αστυνομικούς με πολιτικά ρούχα και καλυμμένα τα πρόσωπα τους, ακόμα και έξω από τα σπίτια τους. Απειλούνται με απέλαση. Πιο συγκεκριμένα, την προηγούμενη Τρίτη συνέλαβαν τη φοιτήτρια, Ρυμέισα Οζτούρκ, τουρκικής καταγωγής, που συμμετέχει σε πρόγραμμα διδακτορικής έρευνας στο Πανεπιστήμιο Ταφτς.

Το γράμμα του Μαχμούντ Καλίλ

Η απαρχή των συλλήψεων φοιτητών που συμμετείχαν στο αντιπολεμικό κίνημα στις Η.Π.Α, ξεκίνησε με τη σύλληψη του Μαχμούντ Καλίλ, του παλαιστίνιου φοιτητή στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Οι δυνάμεις ασφαλείας εισέβαλαν στις εγκαταστάσεις στέγασης των φοιτητών στην πανεπιστημιούπολη και τον απήγαγαν, ενώ ήταν παρούσα η γυναίκα του η οποία είναι 8 μηνών έγκυος.

Μέσα από τη φυλακή έστειλε γράμμα, απευθυνόμενος στην παγκόσμια κοινωνία των πολιτών:

«Ονομάζομαι Μαχμούντ Καλίλ και είμαι πολιτικός κρατούμενος. Σας γράφω γράμμα από κέντρο κράτησης στη Λουζιάνα, όπου ξυπνώ τα κρύα πρωινά και περνάω ατελείωτες ώρες βλέποντας τις «αθέατες» αδικίες, που συντελούνται εναντίον πολλών, καλών ανθρώπων αποκλεισμένων από την προστασία του νόμου.

H δικαιοσύνη δραπετεύει από τις κτηριακές εγκαταστάσεις των κέντρων κράτησης προσφύγων αυτού του έθνους. Στις 8 Μαρτίου με συνέλαβαν πράκτορες του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας, οι οποίοι αρνήθηκαν να δείξουν ένταλμα σύλληψης καθώς μας πλησίασαν τη γυναίκα μου και εμένα, έχοντας επιστρέψει από δείπνο. Πριν συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει μου έβαλαν χειροπέδες και με ανάγκασαν να μπω σε ένα αμάξι χωρίς διακριτικά. Εκείνη τη στιγμή το μόνο που μ’ ένοιαζε ήταν η ασφάλεια της Νούρ. Δεν ήξερα εάν θα τη συλλαμβάνανε και εκείνη, την απειλούσαν ότι θα προχωρούσαν σε σύλληψη, καθώς ήταν συνεχώς δίπλα μου. Για πολλές ώρες δεν μου μιλούσαν, δεν γνώριζα την αιτία της σύλληψης μου ή εάν επρόκειτο να με απελάσουν άμεσα.

Γεννήθηκα σ’ ένα παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό στη Συρία. Η οικογένεια μου εκτοπίστηκε από τη γη της το 1948 όταν έλαβε χώρα η Νάκμπα. Έζησα τα νεανικά μου χρόνια τόσο κοντά και όμως σε απόσταση από την πατρίδα μου. Όμως το να είσαι Παλαιστίνιος σημαίνει ότι βιώνεις μια εμπειρία που ξεπερνά τα σύνορα. Βλέπω ομοιότητες σε όσα μου συμβαίνουν στις δικές μου περιστάσεις, με τη διοικητική κράτηση που εφαρμόζει το Ισραήλ, φυλάκιση χωρίς απαγγελία κατηγοριών και διεξαγωγή δίκης, για να στερήσουν από τους Παλαιστίνιους τα δικαιώματά τους.

Πάντα πίστευα ότι το καθήκον μου δεν είναι μόνο να απελευθερωθώ από τους δυνάστες μου αλλά να ελευθερωθούν ο ίδιοι από το μίσος και το φόβο τους. Η άδικη φυλάκιση μου είναι ενδεικτική του αντιπαλαιστινιακού ρατσισμού, που επέδειξαν οι κυβερνήσεις του Μπάιντεν και Τραμπ τους τελευταίους 16 μήνες, καθώς οι Η.Π.Α συνεχίζουν να εφοδιάζουν το Ισραήλ με οπλικά συστήματα, για να σκοτώνει Παλαιστίνιους, ενώ απέτρεψαν τη διεθνή παρέμβαση. Εδώ και δεκαετίες ο αντιπαλαιστινιακός ρατσισμός ωθεί τις προσπάθειες να ενταθούν οι πολιτικές καταστολής και η ψήφιση νόμων που στρέφονται εναντίον των Παλαιστίνιων, Αμερικανών Αράβων και άλλων κοινοτήτων. Για αυτό ακριβώς το λόγο έχω στοχοποιηθεί.

Αν μη τι άλλο η φυλάκιση μου είναι απόδειξη της δύναμης που έχει το φοιτητικό κίνημα να μεταβάλλει τη στάση της κοινής γνώμης, ως προς την απελευθέρωση των Παλαιστίνιων. Διαχρονικά οι φοιτητές ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή για την αλλαγή, για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και τον αγώνα εναντίον του απαρτχάιντ στη Ν.Αφρική.   

Στο σήμερα,  αν και η κοινή γνώμη θα πρέπει να το συνειδητοποιήσει πλήρως, οι φοιτητές είναι εκείνοι που θα μας οδηγήσουν στο μονοπάτι της ειρήνης και της δικαιοσύνης.

Η στοχοποίηση μου από την κυβέρνηση Τραμπ συνιστά μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής να καταστείλει κάθε πολιτική αντίδραση. Όσοι έχουν βίζα, πράσινη κάρτα αλλά και πολίτες θα στοχοποιηθούν για τα πολιτικά τους πιστεύω. Τις επόμενες εβδομάδες φοιτητές, δικηγόροι και  εκλεγμένοι αξιωματούχοι πρέπει να ενωθούν, για να υπερασπιστούν το δικαίωμα διαμαρτυρίας για την Παλαιστίνη. Το διακύβευμα δεν είναι μόνο οι δικές μας φωνές αλλά οι θεμελιώδεις πολιτικές ελευθερίες όλων. Συνειδητοποιώντας πλήρως ότι αυτές οι κρίσιμες στιγμές ξεπερνούν τις δικές μου ιδιαίτερες συνθήκες, ελπίζω ότι θα αφεθώ ελεύθερος για να ζήσω τη γέννηση του πρώτου παιδιού μου.».

 Με τις ευλογίες Τραμπ η συνέχιση του πολέμου στη Γάζα

Η εκλογή του Ντ. Τραμπ έδωσε το «πράσινο φως» στα σχέδια προσάρτησης όλων των εδαφών της γης της ιστορικής Παλαιστίνης από την κυβέρνηση της Ακροδεξιάς  του Ισραήλ. O Μπ. Νετανιάχου είναι περισσότερο από ποτέ πανίσχυρος πολιτικά, με την επιστροφή του Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ στον κυβερνητικό συνασπισμό, την έγκριση του προϋπολογισμού εν καιρώ πολέμου συνολικού ύψους 205 δις $ «που με τη βοήθεια του Θεού θα είναι προϋπολογισμός νίκης» σύμφωνα με τον Μπ. Σμότριχ. Η ψήφιση του προσδίδει στον Νετανιάχου πλήρη θωράκιση στους πολιτικούς του σχεδιασμούς. Τέλος οι δικαστικές «μεταρρυθμίσεις» αναμένεται να λάβουν χώρα, με  την «άλωση» του θεσμού της Δικαιοσύνης: ψηφίστηκε νόμος στην Κνεσέτ, που θέτει τον διορισμό των μελών του Ανώτατου Δικαστηρίου από την αρμόδια Επιτροπή υπό τον έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας.

Επίκειται η υλοποίηση του σχεδίου μαζικής εισβολής χερσαίων δυνάμεων στον γκρεμισμένο θύλακα. Ο νέος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού Ευάλ Ζαμίρ δηλώνει έτοιμος να κατακτήσει ολόκληρη τη Γάζα. Ο αριθμός των θυμάτων μετά την κατάρρευση της εκεχειρίας την 18η Μαρτίου και την επανέναρξη του αιμοσταγούς πολέμου από τον ισραηλινό στρατό κατοχής ολοένα μεγαλώνει. Μόλις την προηγούμενη Τρίτη, οι σφοδροί βομβαρδισμοί  στοίχισαν τη ζωή 300 Παλαιστίνιων. Οι ισραηλινοί ισχυρίζονται ότι εξουδετέρωσαν στελέχη της Χαμάς, όμως σύμφωνα με ρεπορτάζ της Haaretz τα θύματα ήταν γυναίκες και παιδιά.

Το τελευταίο «ρεπορτάζ» του Χοσσάμ Σαμπάτ

Τέλος, μεταφέρουμε το τελευταίο μήνυμα  του νεκρού, πλέον, δημοσιογράφου Χοσσάμ Σαμπάτ:

«Εάν με διαβάζετε τώρα σημαίνει ότι έχω σκοτωθεί, το πιο πιθανό έγινα στόχος των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής. Όταν ξεκίνησαν όλα όσα συμβαίνουν ήμουν μόνο 21 χρονών, ένας φοιτητής Πανεπιστημίου με όνειρα όπως κάθε άλλος άνθρωπος. Τους τελευταίους 18 μήνες αφιέρωσα κάθε λεπτό  της ζωής μου στο λαό μου. Κατέγραψα λεπτό προς λεπτό τις φρικαλεότητες στη Β.Γάζα, αποφασισμένος να δείξω στον κόσμο τι πραγματικά συμβαίνει, την αλήθεια που προσπάθησαν να θάψουν. Κοιμήθηκα πάνω σε πεζοδρόμια, μέσα σε σχολεία, σε σκηνές, οπουδήποτε μπορούσα. Κάθε μέρα ήταν μια μάχη για επιβίωση. Υπέφερα από πείνα για μήνες, όμως ποτέ δεν εγκατέλειψα το λαό μου.

Μα το θεό εκπλήρωσα το καθήκον μου ως δημοσιογράφος. Ρίσκαρα τα πάντα για να καταγράψω την αλήθεια και τώρα, επιτέλους, θα ξεκουραστώ κάτι το οποίο δεν βίωσα τους τελευταίους 18 μήνες. Ότι έκανα το έπραξα γιατί πιστεύω στην παλαιστινιακή υπόθεση. Πιστεύω ότι αυτή η γη είναι δική μας και  για μένα αποτελεί τη μέγιστη τιμή στη ζωή μου να πεθάνω για να την υπερασπιστώ και να υπηρετήσω το λαό της.

Τώρα σας ζητάω να μην σταματήσετε να μιλάτε για τη Γάζα. Μην αφήσετε την ανθρωπότητα να αποστρέψει το βλέμμα της. Συνεχίστε να αγωνίζεστε, συνεχίστε να αφηγείστε τις ιστορίες μας, έως ότου η Παλαιστίνη απελευθερωθεί.

Για τελευταία φορά, Χοσσάμ Σαμπάτ από τη Β.Γάζα».